DIALOGI
Anioł kuje w ścianie swojego mieszkania dziurę.
|
Stasiu, a co to będzie? |  |
|
Weź, łap się za ten młotek, kłuj po tej linii - jak powiedział Sofronow, a potem zobaczysz. (Miećka bierze się za kucie.) Równo! No! ... No! |  |
| Listonosz wkłada listy do skrzynek. Zaczepia go Anioł. |  |
|
|
|
Pan to tu będzie przychodził o jednej porze, czy jak popadnie? | |
|
A przed południem jakoś. | |
| Anioł odnotowuje tę informację w swoim kajecie. A już po chwili przez specjalnie wcześniej wykutą dziurę w ścianie, wyjmuje dopiero co przyniesioną przez listonosza pocztę lokatorów Alternatywy 4. Razem z Miećką otwierają listy nad parą i inwigilują korespondencję. |  |
|
|
|
Ależ ci ludzie bazgrzą. Weź to przeczytaj. | |
|
|
czyta list do Lewickiej - "Tyfojemu chrześniakowi wyrżnął się już pierwszy ząbek. A teraz największy gwóźdź sezonu. Posyłam ci przepis..." (Zaczyna się interesować.) "...przepis na tort z dyni bez jajek i cukru. Bierze się dużą dynię. Trzeba ją dobrze..." |  |
|
|
przerywając Miećce - Czekaj! Ja mam tutaj coś lepszego. (Czyta list.) "Potrzebuję pięćset zielonych. Pogadaj z mężem, to on znajdzie. Byle nie orżnął za bardzo". Czekaj... (Zaczyna notować.) Pięćset zielonych... zaraz. Do kogo to jest zaadresowane? Eeee... to do ciebie. Tatuś. |  |
|
|
Tatuś? No... | |