SŁOWNIK SERIALOWYCH HASEŁ wróć do listy »

Mazepa Juliusza Słowackiego uważany jest za jeden z najważniejszych dramatów w historii polskiej literatury. Jan Mazepa to przedstawiciel złotej dworskiej młodzieży, paź króla Jana Kazimierza. Historia pokrótce ma się tak: Mazepa przybywając wraz z królem do zamku Wojewody, zakochuje się w wojewodziance. Podobne zamiary ma król, czego przed paziem nie tai. Owe niecne intencje podejrzewa u wszystkich sam Wojewoda. Mazepa wysłany z zamku w poselstwie odbywa nierozstrzygnięty pojedynek z wojewodzicem Zbigniewem, po czym odczytuje królewski list powierzony jego pieczy, z którego dowiaduje się że primo: król zamierza uwieść wojewodzinę, secundo: jego zaś postanawia zgładzić. Wraca potajemnie do zamku, chcąc ostrzec Amelię (a może i tym gestem zdobyć jej względy), zaskoczony chowa się w jej alkowie, gdzie podejrzliwy Wojewoda każe go żywcem zamurować. Po czasie interweniuje król, Mazepa powtórnie wyzwany na pojedynek mierzy się ze Zbigniewem, który przekonawszy się o wzajemności uczucia macochy nie wytrzymuje ciężaru konspiracji i popełnia samobójstwo, wojewoda truje żonę, a zagrożony stryczkiem przez króla sam popełnia samobójstwo, przedtem wydawszy Mazepę na pewną śmierć. Reasumując, Mazepa u Słowackiego pada ofiarą okrutnej zemsty Wojewody, który obiecawszy Królowi, że jego paź opuści zamek żywy - wystrzeliwuje dzielnego uwodziciela żywcem z armaty. Kołek używa Mazepy jako zilustrowania sprawy zamurowanego mieszkania, czym daje wyraz swojego zainteresowania sztuką polską. Odbiorcą tego porównania jest operator dźwiga Kotek, którego trudno podejrzewać o znajomość tematu.